Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Νερό


Γυρνώντας κατακουρασμένος από την Αγ. Γεωργίου, όταν έχεις τσακωθεί με το Λεωφορειατζή, γιατί δεν άκουσε το μπιπ της προειδοποίησης για στάση, φαντάζομαι το ζεστό φαγητό και ένα καλό μπάνιο για να βγάλουμε το άγχος, την κούραση και τη μιζέρια της καθημερινότητας. Φτάνεις στην πόρτα του σπιτιού σου, ανοίγεις ανακουφιστικά, παρατάς τα πάντα στη μέση, πας στο μπάνιο… εγκεφαλικό! Τι έγινε; Πάλι διακοπή νερού; Πάλι; Πηγαίνεις στην κουζίνα, λες και σου στέλνουν στο σπίτι από 5 μεριές το νερό στον Πύργο, αλλά και πάλι ακούς τη φωνή του υπερπέραν, γκχμπγκουχ, δηλαδή σε άπταιστα Δευαδπτικα, δεν έχει νερό φίλε ή βλάβη δικτύου ή διακοπή για άγνωστους λόγους ή γιατί έτσι το κόβουμε γιατί είμαστε μάγκες. Παίρνω το διαχειριστή, μου λέει ότι βγαίνουν ανακοινώσεις στις εφημερίδες, έχουμε κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες ως πολυκατοικία, αλλά τα παράπονα στο Δήμαρχο.
Στο Δήμαρχο Πύργου, λοιπόν. Μα καλά, τόσες πολλές διακοπές νερού υπάρχουν σε άλλη πόλη της Ελλάδας; Το δίκτυο ύδρευσης γιατί δεν λειτουργεί όλες τις μέρες; Τόσες πολλές βλάβες έχει το δίκτυο σωλήνων ή υπάρχει μία χαλαρότητα και όλα πάνε και έρχονται, χωρίς έλεγχο και χωρίς φυσικά παρέμβαση; Πώς θα αναπτυχθεί ο Πύργος χωρίς να έχει νερό στις βρύσες όλες τις μέρες και ώρες της εβδομάδας; Με κουβάδες; Τι να τα κάνουμε τα μεγαλεπήβολα σχέδια καλλωπισμού και αναβάθμισης τουριστικών περιοχών, όταν δεν υπάρχουν τα βασικά στοιχεία κοινωνικής συλλογικότητας στην πόλη; Νερό, καθαριότητα, πεζοδρόμια, κίνηση αυτοκινήτων και ανθρώπων, πράσινο, εργασία, σχέδιο αθλητικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων. Αλλά, ψιλά γράμματα…


Δημοσιεύθηκε στην ΠΡΩΙΝΗ την Παρασκευή 12/10/2018 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το άγχος των ποντικιών: Μία πρόταση οικονομίας

Κύριες και Κύριοι του Πύργου. Εδώ και πολλές μέρες θέλω να σας εκφράσω τη μεγάλη αγανάκτησή μας, για το ντόρο που κάνετε, για τα σκουπίδια στην πόλη μας. Πίστευα ότι σταδιακά εξομαλύνεται η κατάσταση και ξαναδημιουργείται ο παράδεισός μας στο κέντρο της πόλης. Το θεωρώ απαράδεκτο να φωνάζετε και να πιέζετε τις υπηρεσίες του Δήμου να μαζέψουν την τροφή μας, που εσείς αναρμοδίως και χωρίς οικολογική συνείδηση, την ονομάζετε σκουπίδια. Πώς θα ζήσουμε εμείς; Τα παιδιά μας; Η οικογένειά μας; Πιστεύω ότι μπορούμε να βρούμε μία βιώσιμη λύση για την μεταξύ μας σχέση, αφού όλοι μαζί ζούμε σ’ αυτή την όμορφη πόλη της Πελοποννήσου, που μας δίνει τόσες πολλές ευκαιρίες διατροφής και ανάπτυξης του πληθυσμού μας. Για παράδειγμα πιστεύω ότι όταν γίνονται λαϊκές, δεν χρειάζεται να έρχονται τα συνεργία καθαριότητας μετά από 3 ή 4 ώρες, αλλά την επόμενη εβδομάδα ή και μία φορά το μήνα. Δεν μας αρκεί να μένουν τα μισά τρόφιμά μας μετά την καθαριότητα. Έλεος. Απαράδεκτο. Τα κρεμμυδάκια, τα λαχανικά, τα

Ήρωας ή ηγέτης

Ξέρετε, είναι προαιώνιο το δίλημμα στις πανεπιστημιακές σχολές management πώς να εξηγήσουν μία συμπεριφορά λογικής και αναδίπλωσης, ότι δεν είναι δειλία ούτε επιβίωση, αλλά μία στρατηγική νίκης. Στην επανάσταση του 1821, λένε οι καθηγητές management , υπήρχαν συμπεριφορές ήρωα, όπως του Παπαφλέσσα, που θυσιάστηκε για την επανάσταση και του Κολοκοτρώνη που απελευθέρωσε την Ελλάδα. Ο μεν Παπαφλέσσας ως ήρωας δεν τον ενδιέφερε η ζωή του ή η ζωή των συμπολεμιστών του, επέλεξε να θυσιαστεί για να γίνει πρότυπο στους άλλους Έλληνες. Ο Κολοκοτρώνης όμως ως ηγέτης και στρατηγός επέλεγε την υποχώρηση, μέχρι να γνωρίζει ότι έχει πολλές ελπίδες για νίκη και επικράτηση, με όσο το δυνατόν μικρότερες απώλειες. Τελικά ο Κολοκοτρώνης και η συμπεριφορά του δεν χαρακτηρίζεται ως δειλία φυσικά αλλά ως στρατηγική, όταν ξέρει ότι θα χάσει τα πάντα, περιμένει και μετά χτυπάει και κερδίζει τον αντίπαλο. Χρειάζεται υπομονή και σχέδιο κάθε αγώνας. Ας κάνουμε μια πολύ μεγάλη συνεπαγωγή, ίσως και υπερβολική ακ